De verdeling van de kosten voor de steun aan zonnepanelen verschilt sterk per regio. Voor gezinnen in de stad Antwerpen bedragen de meerkosten 17 euro per jaar, terwijl gezinnen in sommige West-Vlaamse gemeenten 85 euro moeten neertellen.
De steun aan de Vlaamse eigenaars van zonnepanelen via de groenestroomcertificaten bedraagt 520 miljoen euro. Dat bedrag wordt uitbetaald door de distributienetbeheerders Eandis en Infrax. Zij rekenen het door aan de gezinnen en kleine bedrijven die aangesloten zijn op het distributienet.
Maar de doorrekening via de elektriciteitsfactuur verschilt enorm van regio tot regio. Een standaardgezin dat 3.500 kilowattuur elektriciteit verbruikt, betaalt jaarlijks tussen 17 en 85 euro. Inwoners van de stad Antwerpen en andere gemeenten aangesloten bij de intercommunale IMEA zijn het goedkoopst af en betalen slechts 17 euro per jaar.
Inwoners van de zuivere intercommunales PBE (Vlaams-Brabant), Inter-Energa (Limburg) en Infrax-West (West-Vlaanderen) betalen jaarlijks evenwel meer dan 80 euro voor de steun aan zonnepanelen. Infrax-West, de distributiemaatschappij in West-Vlaamse gemeenten als Middelkerke, Torhout en Jabbeke én de Antwerpse gemeente Vosselaar, zijn met 85,47 euro het duurst af. Ter herinnering, de doorrekening gebeurt via de distributienettarieven, een van de grootste posten op de elektriciteitsfactuur.
De grote verschillen zijn vooral te verklaren door het succes van zonnepanelen in die regio’s. ‘Eenvoudig gezegd, als je buren veel fotovoltaïsche cellen hebben geplaatst, betaal jij ook meer op de elektriciteitsfactuur’, zegt Bernard Nobels, energiespecialist van het consultancybureau SIA Partners. In landelijke gebieden met grote woningen, boerderijen en kmo’s zijn grotere dakoppervlakken beschikbaar om zonnepanelen te installeren dan in verstedelijkte gebieden met appartementen.
Daarnaast worden de kosten die elke intercommunale maakt, verdeeld over het aantal aangesloten verbruikers.
Verstedelijkte gebieden kunnen de kosten dus verdelen over veel meer verbruikers dan netbeheerders die actief zijn in gemeenten met minder inwoners.
De Vlaamse regering heeft vorig jaar de steun aan zonnepanelen hervormd (zie inzet).
De steun voor nieuwe installaties is flink teruggeschroefd en de kosten worden verschoven van de distributienetbeheerder naar de leverancier. ‘Maar voor alle installaties die voor 2012 zijn geregistreerd, verandert niets. De maatschappelijke kosten blijven groot en zullen nog steeds ongelijk worden verdeeld’, zegt Nobels.
De energiespecialist stelt voor de opkoopplicht voor groenestroomcertificaten over te hevelen naar de hoogspanningsnetbeheerder Elia. ‘Dan kan de verdeling van de steun aan groene energie solidair gespreid worden over alle verbruikers.’
De distributienetbeheerder Infrax, die Infrax-West, Inter-Energa, PBE en IVEG overkoepelt, is voorstander van zo’n gelijke verdeling van de kosten, maar dan wel enkel in Vlaanderen. ‘Sinds enkele jaren is er al een gedeeltelijke solidariteit tussen verschillende netgebieden. Maar die solidarisering van de kosten is beperkt: in sommige gebieden zitten we al flink boven deze plafonds’, zegt woordvoerder Jos Liebens.
Hervorming
Ook de grootste Vlaamse distributienet beheerder Eandis pleit ervoor de kosten gelijk te verdelen over het hele Vlaamse grondgebied. Maar de gedelegeerd bestuurder van Eandis, Walter Van den Bossche, stelde twee weken geleden op een persconferentie wel zijn eisen. ‘Dat kan enkel maar als we een breder akkoord bereiken over een hervorming van de Vlaamse distributiesector’, vindt hij.
Eandis is niet te vinden voor een lichte bijsturing van het groenestroomcertificatensysteem, waarmee vooral Infrax zijn voordeel zou doen.
De tarieven voor de meeste inwoners van Eandis-gebied zouden immers stijgen, terwijl de inwoners in de Infrax-gemeenten van prijsverlagingen zouden genieten.
Eandis vindt dat er beter meteen naar een volledig eenheidstarief in de distributie overgestapt kan worden.
